skruszać

skruszać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. rzad. ndk VIIIa, skruszaćam, skruszaća, skruszaćają, skruszaćany {{/stl_8}}– skruszyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa, skruszaćszę, skruszaćszy, skruszaćszony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'krusząc, rozdrabniać coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skruszyć w dłoniach kawałek kredy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'z łatwością coś pokonywać, niszczyć; niweczyć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skruszyć wojsko nieprzyjacielskie. Skruszyć czyjś upór. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, że ktoś zaczyna okazywać skruchę': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skruszać czyjeś serce. Skruszony przepraszał, że więcej się to nie powtórzy. {{/stl_10}}